برای تو می نویسم.برای تو که هنوز جرات نکرده ام به دنیا بیاورمت.برای تو که در منی و با من و با من بزرگ می شوی.می دانی آن وقت ها که کوچکتر بودم تو در من شکل دیگری بودب،شکل همان سادگی ها و حماقت های همان موقع من.حالا اما شکل حالای منی.باور کن سیب کوچکم،عسلم همیشه در خودم ترا داشته ام.خانه مادربزگم،آن خانه قدیمی که زلزله خرابش کرد،(تو هنوز نمی دانی زلزله چیست و آن زلزله کدام است.برایت خواهم گفت.)درخت سیبی داشت که چترش را بر سر همه حیات می گرفت.ترا می بینم که در من هزار بار از همان درخت بالا رفتی ،پایین ایستادی و مادربزگ خودت ،مادر من،برای من سیب انداخت.توی همان حیاط یکبار پیراهن قرمزی تنت کردم،از این سرهم ها،و بردمت توی باغ،یادت هست؟یادت هست تا به حال چند بار موهایت را شانه کرده ام؟تو هر بار موهایت یک شکلی بوده است ،یک بار پیچ پیچی،یک بار لختفیک بار صاف،یک بار...و من هر بار آن را یک جور بسته ام.دختر من باید خوشگل باشد آخر.هر بار موهایت یک جور است گلم،هر بار که می آیی یک جور موهایت را می بافم.دلش را ندارم به تو دروغ بگویم خیلی دلم می خواهد موهایت عین موهای خودم باشد.تنها چیز تو را که عین خودم ،مثل خودم می خواهم موهایت است وگرنه اصلا دلم نمی خواهد شبیه من باشی .دلم می خواهد خودت باشی،از من باشی و خودت.اینکه موهایم را گفتم به خاطر این است که موهای خیلی قشنگی دارم،بلند و قشنگ که خیلی هم دوستش دارم.اگر خواستی، اگر دوست داشتی موهایت مثل من باشد.
راستی همیشه وقتی بزرگت می کنم می نشینم فکر می کنم حالا چطوری عاشق می شوی؟راستی تو قرار است چطوری عاشق شوی ،نخود فرهنگی مامان؟رازت را به من بگو .عوضش من هم قول می دهم عاشق شدنم را برایت تعریف کنم،البته بستگی دارد چند سالگی اش را بخواهی بدانی.آخر می دانی عاشق شدن آدمها مثل همه چیزدیگرشان در سن و سال های مختلف با هم فرق می کند.ان شاء الله ...بزرگ که شدی خودت می فهمی خودت تجربه می کنی و این فرق ها را می شناسی.
تو اگر به دنیا بیایی،من اگر جرات کنم ترا به دنیا بیاورم از این مشکلاتی که همه دختر های همسن و سال تو دارند نخواهی داشت،قول هیچوقت ترا به خاطر دوست داشتن و دوست داشته شدن دعوا نکنم این قدر دیگر احمق نیستم مامان،مطمئن باش.هر رنگی هم دوست داشته باشی می توانی تنت کنی.قول می دهم،تو فقط به دنیا بیا!