بر این خاکستری خفه همگانی زندگی ماشینی ته مایه رنگی بزن! همه را با یک چوب مران ، از تعصب بپرهیز ، یک شکلی حاکم بر حیات را به نوعی درهم شکن ، با همدلی با انسانها به حیات تیره خود رنگ و بویی بده ، همه نیروها در کارند تا تو را عام کنند ؛ خاص باش ! با شکستن نظم حاکم بر روابط اجتماعی توازنی تازه پدید آر، برای ایجاد این توازن هم به دل گرم و هم به عقل سرد نیازداری. افراط در هر سو تو را به بیراهه جنون یا جزمیت می کشد. دل بده، عشق بورز ، از خود مایه بگذار، فرزانگی بیاموز!
احمد مير علايی
Labels: احمد مير علايی